YAZIQ VƏTƏN
Bir ananın övladıyıq biz hamımız
Bizi biri-birimizdən ayrı saldı
Məqsədimiz, məramımız.
Beynimizdə tağ atınca
Fikirlərin neçə rəngli göy qurşağı
Meydan açdı cəbhələrin solu, saği.
Kölgələndi, üstələndi
Qan birliyi, can birliyi,
din birliyi.
Cilalandı
fikir,
şüur,
yön birliyi.
Hardan çıxdı qarşımıza qara pişik?
Bu gün biri-birimizə
Qatı düşmən kəsilmişik.
Bu gün vahid anamızı
hərə çəkir bir tərəfə.
Kinimizi, eşqimizi
tuşlamırıq bir hədəfə.
Olan olub, torba dolub
Əsl düşmən unudulub.
Amma biri-birimizlə didişirik.
Söküb köhnə palan içi, gor eşirik.
Ömrüm boyu istəmişəm
fikirlərin min rəngini-
Duyğuların çələngini.
Amma bu gün düşünürəm:
Bu fikirlər toqquşması
Vətənimin xeyrinəmi?
Yox! Savaşlar qarşısına
Sipər etmək istəyirəm öz sinəmi!
Bizim biri-birimizə kinimizdən
Bulanıbdır dağlardakı sərçeşmələr.
Anlamıram bu məqamda
Gərəkmidir bir bu qədər çəkişmələr?
Sən də övlad, mən də övlad,
Sən də insan, mən də insan
Doğulmuşuq bir anadan,
Qanda birik, canda birik
Anaraızın xatirinə
Bəs niyə biz bir məxrəcə gələmmirik?
Atam oğlu, niyə qardaş bağındakı
Gülü deyil, kolu gördün?
Öz gözündə tiri deyil,
Qardaşının gözündəki qılı gördün?
İş gücümüz didişməkmi?
Leş üstündə didişərlər... Vətən leşmi?
Bölünməmiş nəyimiz var? O Vətəndir!
O, həm səndir, o həm məndir.
Necə bölək məni, səni?
Necə bölək bu Vətəni?
Yarı mənim, yarı sənin?
O, meyvəli bir ağacdır
Adı mənim,barı
Razısanmı bu bölgüyə?
Razısansa, gəl, barışaq.
Qarğa kimi leş üstünə gəl, darışaq.
Utanıram bu sözümdən
Əfv et məni,
yazıq Vətən, yazıq Vətən!
Fəryad çəkən bu ananı düşünən yox!
Öz dərdinin atəşinə
Qalananı düşünən yox!
Нəг ikisi "mənəm" - deyir
İqtidara yetişməkdən
Ayrı bir şey düşünməyir-
Coşan qəlblər, qızan başlar.
Hakimiyyət davasıdır bu savaşlar.
Vətənçin gün ağlamayır
Nə o tərəf, nə bu tərəf.
Bu Vətəni
Dədəsindən ona qalan əmlak sayır
Həm o tərəf, həm bu tərəf.
Hər biri öz peşəsində
Namus ilə çalışanlar
Bu Vətənin dərdi ilə alışanlar
İkisinin arasında
Qalıb ancaq yana-yana
Müfxalifdir həm o yana, həm bu yana.
Mart, 1998.
Bir ananın övladıyıq biz hamımız
Bizi biri-birimizdən ayrı saldı
Məqsədimiz, məramımız.
Beynimizdə tağ atınca
Fikirlərin neçə rəngli göy qurşağı
Meydan açdı cəbhələrin solu, saği.
Kölgələndi, üstələndi
Qan birliyi, can birliyi,
din birliyi.
Cilalandı
fikir,
şüur,
yön birliyi.
Hardan çıxdı qarşımıza qara pişik?
Bu gün biri-birimizə
Qatı düşmən kəsilmişik.
Bu gün vahid anamızı
hərə çəkir bir tərəfə.
Kinimizi, eşqimizi
tuşlamırıq bir hədəfə.
Olan olub, torba dolub
Əsl düşmən unudulub.
Amma biri-birimizlə didişirik.
Söküb köhnə palan içi, gor eşirik.
Ömrüm boyu istəmişəm
fikirlərin min rəngini-
Duyğuların çələngini.
Amma bu gün düşünürəm:
Bu fikirlər toqquşması
Vətənimin xeyrinəmi?
Yox! Savaşlar qarşısına
Sipər etmək istəyirəm öz sinəmi!
Bizim biri-birimizə kinimizdən
Bulanıbdır dağlardakı sərçeşmələr.
Anlamıram bu məqamda
Gərəkmidir bir bu qədər çəkişmələr?
Sən də övlad, mən də övlad,
Sən də insan, mən də insan
Doğulmuşuq bir anadan,
Qanda birik, canda birik
Anaraızın xatirinə
Bəs niyə biz bir məxrəcə gələmmirik?
Atam oğlu, niyə qardaş bağındakı
Gülü deyil, kolu gördün?
Öz gözündə tiri deyil,
Qardaşının gözündəki qılı gördün?
İş gücümüz didişməkmi?
Leş üstündə didişərlər... Vətən leşmi?
Bölünməmiş nəyimiz var? O Vətəndir!
O, həm səndir, o həm məndir.
Necə bölək məni, səni?
Necə bölək bu Vətəni?
Yarı mənim, yarı sənin?
O, meyvəli bir ağacdır
Adı mənim,
Razısanmı bu bölgüyə?
Razısansa, gəl, barışaq.
Qarğa kimi leş üstünə gəl, darışaq.
Utanıram bu sözümdən
Əfv et məni,
yazıq Vətən, yazıq Vətən!
Fəryad çəkən bu ananı düşünən yox!
Öz dərdinin atəşinə
Qalananı düşünən yox!
Нəг ikisi "mənəm" - deyir
İqtidara yetişməkdən
Ayrı bir şey düşünməyir-
Coşan qəlblər, qızan başlar.
Hakimiyyət davasıdır bu savaşlar.
Vətənçin gün ağlamayır
Nə o tərəf, nə bu tərəf.
Bu Vətəni
Dədəsindən ona qalan əmlak sayır
Həm o tərəf, həm bu tərəf.
Hər biri öz peşəsində
Namus ilə çalışanlar
Bu Vətənin dərdi ilə alışanlar
İkisinin arasında
Qalıb ancaq yana-yana
Müfxalifdir həm o yana, həm bu yana.
Mart, 1998.
یازیق وطن
بیر آنانین اؤولادیییق بیز هامیمیز
بیزی بیری-بیریمیزدن آیری سالدی
مقصدیمیز، مرامیمیز.
بئینیمیزده تاغ آتینجا
فیکیرلرین نئچه رنگ‌لی گؤی قورشاغی
میدان آچدی جبهه‌لرین سولو، ساغی.
کؤلگه‌لندی، اوسته‌لندی
قان بیرلیگی، جان بیرلیگی،
دین بیرلیگی.
جیلالاندی
فیکیر،
شعور،
یؤن بیرلیگی.
هاردان چیخدی قارشیمیزا قارا پیشیک؟
بو گون بیری-بیریمیزه
قاتی دوشمن کسیلمیشیک.
بو گون واهید آنامیزی
هره چکیر بیر طرفه.
کینیمیزی، عشقیمیزی
توشلامیریق بیر هدفه.
اولان اولوب، توربا دولوب
اصل دوشمن اونودولوب.
اما بیری-بیریمیزله دیدیشیریک.
سؤکوب کؤهنه پالان ایچی، گور ائشیریک.
اؤمروم بویو ایستمیشم
فیکیرلرین مین رنگینی-
دویغولارین چلنگینی.
اما بو گون دوشونورم:
بو فیکیرلر توققوشماسی
وطنیمین خئیرینمی؟
یوخ! ساواش‌لار قارشی‌سینا
سیپر ائتمک ایستییرم اؤز سینمی!
بیزیم بیری-بیریمیزه کینیمیزدن
بولانیب‌دیر داغ‌لارداکی سرچئشمه‌لر.
آنلامیرام بو مقامدا
گرکمی‌دیر بیر بو قدر چکیشمه‌لر؟
سن ده اؤولاد، من ده اؤولاد،
سن ده اینسان، من ده اینسان
دوغولموشوق بیر آنا‌دان،
قاندا بیریک، جاندا بیریک
آنارایزین خاطرینه
بس نیه بیز بیر مخره‌جه گلممیریک؟
آتام اوغلو، نیه قارداش باغین‌داکی
گولو دئییل، کولو گؤردون؟
اؤز گؤزونده تیری دئییل،
قارداشینین گؤزون‌دکی قیلی گؤردون؟
ایش گوجوموز دیدیشمکمی؟
لئش اوستونده دیدیشرلر... وطن لئشمی؟
بؤلونممیش نییمیز وار؟ او وطن‌دیر!
او، هم سن‌دیر، او هم من‌دیر.
نئجه بؤلک منی، سنی؟
نئجه بؤلک بو وطنی؟
یاری منیم، یاری سنین؟
او، مئیوه‌لی بیر آغاج‌دیر
آدی منیم، باری سنین؟
رازیسانمی بو بؤلگویه؟
راضیسانسا، گل، باریشاق.
قارغا کیمی لئش اوستونه گل، داریشاق.
اوتانیرام بو سؤزوم‌دن
افو ائت منی،
یازیق وطن، یازیق وطن!
فریاد چکن بو آنانی دوشونن یوخ!
اؤز دردی‌نین آتشینه
قالانانی دوشونن یوخ!
нг ایکی‌سی "منم" - دئییر
اقتدارا یئتیشمک‌دن
آیری بیر شئی دوشونمییر-
جوشان قلب‌لر، قیزان باش‌لار.
حاکمیت داواسی‌دیر بو ساواش‌لار.
وتنچین گون آغلاماییر
نه او طرف، نه بو طرف.
بو وطنی
دده‌سین‌دن اونا قالان املاک ساییر
هم او طرف، هم بو طرف.
هر بیری اؤز پئشه‌سینده
ناموس ایله چالیشان‌لار
بو وته‌نین دردی ایله آلیشان‌لار
ایکی‌سی‌نین آراسیندا
قالیب آنجاق یانا-یانا
موفخالیف‌دیر هم او یانا، هم بو یانا.
مارت، 1998.
No comments:
Post a Comment