Şair qardaşım Şəhriyara məktub
Haqqım deyə ellər qalxıb ayağa,
Səsin gəlmir, ay Şəhriyar, hardasan?
Ayıl barı güllələrin səsinə,
Millətin min dərdi var, hardasan?!
Mən uzaqdan görürəm bu dəhşəti
Sən yaxından görmürsən vəhşəti?
Düşmən yenə nişan alıb milləti
Meydanlarda axır qanlar, hardasan?
Alqışlardım bir zaman hər kəlməni,
Səbəb nədir eşitmirəm nəğməni?
Gör haçandır, gör haçandır mən səni
Axtarıram diyar, diyar, hardasan?
Od tutaraq alışardım, şerinlə,
Ədalətdən danşardım şerinlə.
Al günlərçün çalışardım şerinlə,
De hardasan, ey sənətkar, hardasan?
Yağdırmasan lənətini cəllada,
Bildirməsən qüdrətini cəllada,
Göstərməsən qeyrətini cəllada
Etməz sənə el ehtibar, hardasan?!
Qəm yelkənim dənizdədir haçandır,
Yarı canım Təbrizdədi, haçandır.
Təbrizdədir, o sizdədir haçandır,
De hardasan, ey nəğməkar, hardasan?
Öz andını çıxartma gəl yadından,
Atəş yağdır ürəyinin odundan.
Qardaş kimi, vətən, millət adından
Var səsimlə çəkirəm car, hardasan?!
Çox da bu gün, bu dəm özüm burdayam
Ellər bilir, ürəyimlə hardayam.
Süleymanam, söz ordumla ordayam.
Bəs sən özün, ey Şəhriyar, hardasan?!
Süleyman Rüstəm, noyabr, 1980.
Süleyman Rüstəmə savab
Gün çırtadı, göz qamaşdı,
Araz mənlə fosunlaşdı
Eşqim ayaqyalın qaçdı,
Sənin gəldi, Süleymanım!
Sənə qurban mənim canım,
Mən ölmüşəm, ağlayan yox,
Gözlərimi bağlayan yox,
Bir od yaxıb dağlayan yox,
Soyuq bizi kiridibdir,
Şaxta bizi qurudubdur.
Neftimizi basdırırlar,
Millətə qan qusdururlar.
Bir iddəyə qısdırırlar,
Qalan qalır ac-susuz,
Cavandırsa, acdır quduz.
40 ildir ki, dusdağam mən.
Qərarlar icra ağam mən,
Deyirsən bəki, sağam mən?
Bağırmadan iş qurtulub,
Boğaz, bağırsaq yırtılub.
Bir əl silah, bir əl yalın,
Biri tünük, biri qalın,
Deyir ki, haqqızı alım,
Amma hansı kömək ilə?
Yemək olur demək ilə?!
...böyük başlardır təqsirkar,
kiçik başda nə təqsir var?
Yenə arteş dura havar,
Millətin də işi işdir,
Yoxsa dava mərkimişdir.
Qorxum budur oyun ola,
Millət dönə qoyun ola.
Kimdir öizə boyun ola?
Ki, qurdu biz qova bilək,
Qurdun şərin sova bilək?
...amma bizim mücahidlər,
hər biri min cana dəyər.
Topa, tanka baxar məyər?
Qan-qan deyib, hayxırması,
Acıqlı bir şir balası.
...biz bir dərya qan vermişik,
zindanlarla can vermişik,
40 nəsil qurban vermişik –
Şəriəti tək insanlar,
Təxti kimi pəhləvanlar.
Biz etisab etdik tamam,
əliyalın etdik qiyam.
Qoyun qəli, Naib-imam
Cahad desə, dartılaruq,
Qırılsaq da, qurtularuq.
...Səsin mənə nə səs oldu,
qəbir yenə qəfəs oldu.
Bir balaca həvəs oldu,
Dedim yenə durum yazım,
Yenə də bir qəbir qazım.
Hardan belə səsin gəlsin,
Gözümüzün yaşın ilsin,
Mənim də bir üzüm gülsün.
Haçan səni görə billəm?
Qol boynuva herə billəm?
Qardaşların gözündən öp,
Bəxtiyarın üzündən öp,
Səmədin də sözündən öp.
Mən də təkəm, sizə qurban,
Tək canım, hammuza qurban!
Haqqım deyə ellər qalxıb ayağa,
Səsin gəlmir, ay Şəhriyar, hardasan?
Ayıl barı güllələrin səsinə,
Millətin min dərdi var, hardasan?!
Mən uzaqdan görürəm bu dəhşəti
Sən yaxından görmürsən vəhşəti?
Düşmən yenə nişan alıb milləti
Meydanlarda axır qanlar, hardasan?
Alqışlardım bir zaman hər kəlməni,
Səbəb nədir eşitmirəm nəğməni?
Gör haçandır, gör haçandır mən səni
Axtarıram diyar, diyar, hardasan?
Od tutaraq alışardım, şerinlə,
Ədalətdən danşardım şerinlə.
Al günlərçün çalışardım şerinlə,
De hardasan, ey sənətkar, hardasan?
Yağdırmasan lənətini cəllada,
Bildirməsən qüdrətini cəllada,
Göstərməsən qeyrətini cəllada
Etməz sənə el ehtibar, hardasan?!
Qəm yelkənim dənizdədir haçandır,
Yarı canım Təbrizdədi, haçandır.
Təbrizdədir, o sizdədir haçandır,
De hardasan, ey nəğməkar, hardasan?
Öz andını çıxartma gəl yadından,
Atəş yağdır ürəyinin odundan.
Qardaş kimi, vətən, millət adından
Var səsimlə çəkirəm car, hardasan?!
Çox da bu gün, bu dəm özüm burdayam
Ellər bilir, ürəyimlə hardayam.
Süleymanam, söz ordumla ordayam.
Bəs sən özün, ey Şəhriyar, hardasan?!
Süleyman Rüstəm, noyabr, 1980.
Süleyman Rüstəmə savab
Gün çırtadı, göz qamaşdı,
Araz mənlə fosunlaşdı
Eşqim ayaqyalın qaçdı,
Sənin gəldi, Süleymanım!
Sənə qurban mənim canım,
Mən ölmüşəm, ağlayan yox,
Gözlərimi bağlayan yox,
Bir od yaxıb dağlayan yox,
Soyuq bizi kiridibdir,
Şaxta bizi qurudubdur.
Neftimizi basdırırlar,
Millətə qan qusdururlar.
Bir iddəyə qısdırırlar,
Qalan qalır ac-susuz,
Cavandırsa, acdır quduz.
40 ildir ki, dusdağam mən.
Qərarlar icra ağam mən,
Deyirsən bəki, sağam mən?
Bağırmadan iş qurtulub,
Boğaz, bağırsaq yırtılub.
Bir əl silah, bir əl yalın,
Biri tünük, biri qalın,
Deyir ki, haqqızı alım,
Amma hansı kömək ilə?
Yemək olur demək ilə?!
...böyük başlardır təqsirkar,
kiçik başda nə təqsir var?
Yenə arteş dura havar,
Millətin də işi işdir,
Yoxsa dava mərkimişdir.
Qorxum budur oyun ola,
Millət dönə qoyun ola.
Kimdir öizə boyun ola?
Ki, qurdu biz qova bilək,
Qurdun şərin sova bilək?
...amma bizim mücahidlər,
hər biri min cana dəyər.
Topa, tanka baxar məyər?
Qan-qan deyib, hayxırması,
Acıqlı bir şir balası.
...biz bir dərya qan vermişik,
zindanlarla can vermişik,
40 nəsil qurban vermişik –
Şəriəti tək insanlar,
Təxti kimi pəhləvanlar.
Biz etisab etdik tamam,
əliyalın etdik qiyam.
Qoyun qəli, Naib-imam
Cahad desə, dartılaruq,
Qırılsaq da, qurtularuq.
...Səsin mənə nə səs oldu,
qəbir yenə qəfəs oldu.
Bir balaca həvəs oldu,
Dedim yenə durum yazım,
Yenə də bir qəbir qazım.
Hardan belə səsin gəlsin,
Gözümüzün yaşın ilsin,
Mənim də bir üzüm gülsün.
Haçan səni görə billəm?
Qol boynuva herə billəm?
Qardaşların gözündən öp,
Bəxtiyarın üzündən öp,
Səmədin də sözündən öp.
Mən də təkəm, sizə qurban,
Tək canım, hammuza qurban!
شاعر قارداشیم شهریارا مکتوب
حاقیم دئیه ائللر قالخیب آیاغا،
سسین گلمیر، آی شهریار، هارداسان؟
آییل باری گولله‌لرین سسینه،
میللتین مین دردی وار، هارداسان؟!
من اوزاق‌دان گؤرورم بو دهشتی
سن یاخین‌دان گؤرمورسن وهشتی؟
دوشمن یئنه نیشان آلیب میللتی
میدان‌لاردا آخیر قان‌لار، هارداسان؟
آلقیشلاردیم بیر زامان هر کلمنی،
سبب ندیر ائشیتمیرم نغمنی؟
گؤر هاچان‌دیر، گؤر هاچان‌دیر من سنی
آختاریرام دیار، دیار، هارداسان؟
اود توتا‌راق آلیشاردیم، شعرینله،
عدالت‌دن دانشاردیم شعرینله.
آل گونلرچون چالیشاردیم شعرینله،
دئ هارداسان، ائی سنتکار، هارداسان؟
یاغدیرماسان لنتینی جللادا،
بیلدیرمه‌سن قودرتینی جللادا،
گؤسترمه‌سن قئیرتینی جللادا
ائتمز سنه ائل ائهتیبار، هارداسان؟!
قم یئلکنیم دنیزده‌دیر هاچان‌دیر،
یاری جانیم تبریزده‌دی، هاچان‌دیر.
تبریزده‌دیر، او سیزده‌دیر هاچان‌دیر،
دئ هارداسان، ائی نغمکار، هارداسان؟
اؤز آندینی چیخارتما گل یادین‌دان،
آتش یاغ‌دیر اوریی‌نین اودون‌دان.
قارداش کیمی، وطن، میللت آدین‌دان
وار سسیمله چکیرم جار، هارداسان؟!
چوخ دا بو گون، بو دم اؤزوم بوردایام
ائللر بیلیر، اورییمله هاردایام.
سولئیمانام، سؤز اوردوملا اوردایام.
بس سن اؤزون، ائی شهریار، هارداسان؟!
سولئیمان روستم، نویابر، 1980.
سولئیمان روستمه ساواب
گون چیرتادی، گؤز قاماشدی،
آراز منله فوسونلاشدی
عشقیم آیاقیالین قاچدی،
سنین گلدی، سولئیمانیم!
سنه قوربان منیم جانیم،
من اؤلموشم، آغلایان یوخ،
گؤزلریمی باغلایان یوخ،
بیر اود یاخیب داغلایان یوخ،
سویوق بیزی کیریدیب‌دیر،
شاختا بیزی قورودوب‌دور.
نئفتیمیزی باسدیریرلار،
میللته قان قوسدورورلار.
بیر ایدده‌یه قیسدیریرلار،
قالان قالیر آج-سوسوز،
جاوان‌دیرسا، آجدیر قودوز.
40 ایلدیر کی، دوسداغام من.
قرارلار ایجرا آغام من،
دئییرسن بکی، ساغام من؟
باغیرما‌دان ایش قورتولوب،
بوغاز، باغیرساق ییرتیلوب.
بیر ال سلاح، بیر ال یالین،
بیری تونوک، بیری قالین،
دئییر کی، هاققیزی آلیم،
اما هانسی کؤمک ایله؟
یئمک اولور دئمک ایله؟!
...بؤیوک باش‌لاردیر تقسیرکار،
کیچیک باشدا نه تقسیر وار؟
یئنه آرتئش دورا هاوار،
میللتین ده ایشی ایشدیر،
یوخسا داوا مرکیمیش‌دیر.
قورخوم بودور اویون اولا،
میللت دؤنه قویون اولا.
کیم‌دیر اؤیزه بویون اولا؟
کی، قوردو بیز قووا بیلک،
قوردون شرین سووا بیلک؟
...اما بیزیم موجاهیدلر،
هر بیری مین جانا دیر.
توپا، تانکا باخار میر؟
قان-قان دئییب، هایخیرماسی،
آجیق‌لی بیر شیر بالاسی.
...بیز بیر دریا قان وئرمیشیک،
زین‌دان‌لارلا جان وئرمیشیک،
40 نسیل قوربان وئرمیشیک –
شریعتی تک اینسان‌لار،
تختی کیمی پهلوان‌لار.
بیز ائتیساب ائتدیک تامام،
الیالین ائتدیک قیام.
قویون قلی، نایب-ایمام
جاهاد دئسه، دارتیلاروق،
قیریلساق دا، قورتولاروق.
...سسین منه نه سس اولدو،
قبیر یئنه قفس اولدو.
بیر بالاجا هوس اولدو،
دئدیم یئنه دوروم یازیم،
یئنه ده بیر قبیر قازیم.
هاردان بئله سسین گلسین،
گؤزوموزون یاشین ایلسین،
منیم ده بیر اوزوم گولسون.
هاچان سنی گؤره بیللم؟
قول بوینووا هئره بیللم؟
قارداش‌لارین گؤزون‌دن اؤپ،
بختیارین اوزون‌دن اؤپ،
سمدین ده سؤزون‌دن اؤپ.
من ده تکم، سیزه قوربان،
تک جانیم، هامموزا قوربان!
No comments:
Post a Comment